DOBRZY RODZICE TEŻ MOGĄ POPEŁNIAĆ BŁĘDY. JAK ICH UNIKAĆ?

Opracowała Aneta Janik w oparciu o publikację Kevina Steede

pt.„10 błędów popełnianych przez dobrych rodziców”

 

Dobrze wychowuj swoje dzieci, bo to one zaopiekują się Tobą na starość…

Rodzice są najważniejszymi osobami w życiu dziecka. Bycie rodzicem jest  czymś naturalnym i oczywistym, a jednocześnie  wymagającym i trudnym. Wychowanie jest procesem złożonym, dynamicznym i odpowiedzialnym. Powinno ono kreować człowieka zdrowego, szczęśliwego, świadomego własnej wartości, gotowego na spotkanie ze światem pełnym wyzwań i oczekiwań, spełniającego własne aspiracje i dającego szczęście innym.

Tytułowe 10 błędów najczęściej popełnianych przez rodziców czy wychowawców w trakcie procesu wychowania dzieci.

1.Wpajanie błędnych przekonań

Błędne przekonania to przekazywanie dzieciom przez rodziców szkodliwych komunikatów, które mogą okazać się destrukcyjne, gdy dzieci już dorosną. Błędne przekonania, których nie wolno wpajać dzieciom to:

  • „We wszystkim musisz być najlepszy”-wystarczy jeśli dziecko będzie starać się robić jak najlepiej to, czego się podejmie
  • „Znaczysz tyle, co twoje osiągnięcia”-dziecko zasługuje na miłość bez stawiania żadnych warunków, ponieważ ma wówczas szansę czuć się bezpiecznie, a jego samoocena jest wyższa
  • „Negatywne uczucia są złe”-trzeba uzmysławiać dziecku, że ma prawo do swoich uczuć, a silne emocje są zupełnie normalne
  • „Wszyscy muszą cię lubić”-nie da uniknąć się konfliktów , zawsze należy wysłuchać odmiennych punktów widzenia, a równocześnie obstawać przy swoim, jeśli jesteśmy przekonani o swojej racji
  • „Popełnianie błędów lub proszenie o pomoc jest złe”-w domu powinna być wspierająca i otwarta na problemy dziecka atmosfera, by zapewnić dziecku   pewność siebie i poczucie bezpieczeństwa

2. Nieświadome prowokowanie złego zachowania

Wszystkie dzieci chcą skupiać na sobie uwagę. Uwielbiają, kiedy je chwalisz, z drugiej strony, wolą raczej być przez ciebie skrzyczane i pouczone niż kompletnie ignorowane i niezauważane.

Dzieci nie wolno ignorować!

  • Zauważaj dobre zachowania, a nie tylko złe
  • Chwal konkretne, dobre zachowania, unikaj pochwał ogólnych
  • Zawsze próbuj „wyłapać” dobre zachowanie dziecka i je nagradzaj
  • Chwal każdy, nawet mały kroczek ku pożądanemu zachowaniu
  • Czasami trzeba nagradzać brak złego zachowania

3. Brak konsekwencji

Bez względu na to, co jest tego powodem, brak struktury i konsekwencji przyczynia się do powstawania wielu problemów wychowawczych.

  • Konsekwentne zasady zaspokajają dziecku potrzebę bezpieczeństwa, przewidywalności i kontroli
  • Surowość czy zbytni liberalizm nie mają takiego znaczenia, jak stałe przestrzeganie ustalonych zasad i konsekwencja
  • Dbaj o konsekwentne wykonywanie codziennych czynności
  • Nie zaprowadzaj dyscypliny, kiedy jesteś zły
  • Rodzice powinni tworzyć jeden front wychowawczy
  • Daj jedno ostrzeżenie, a potem dopiero zastosuj odpowiednia karę
  • Stosuj krótkie i łatwe do zrealizowania kary
  • Pamiętaj o danych dziecku obietnicach

4. Pułapki porozumiewania się

Aby komunikacja była skuteczna, dzieci musza czuć, że są rodzice wysłuchują je z zaangażowanie i powaga. Dobra komunikacja jest podstawą uczenia dzieci samooceny, pokojowego rozwiązywania problemów i współpracy z innymi.

  • Otwarta komunikacja jest najskuteczniejszą metodą wychowawczą, i łagodzi konflikty między rodzicem a dzieckiem
  • Słuchanie to proces aktywny: kiedy rozmawiasz z dzieckiem skupiaj na nim całą swoją uwagę
  • Staraj się wsłuchiwać zarówno w treść wypowiedzi dziecka, jak i jego uczucia
  • Nie bądź rodzicem: autorytarnym, pouczającym, obwiniającym, bagatelizującym
  • Unikaj komunikatów: „ty”-ty tak zawsze, przestań, jesteś źle wychowany, jak ty się zachowujesz?, powinieneś to wiedzieć, zachowujesz się jak niemowlę, jesteś okropny
  • Stosuj komunikaty: „ja”-nie mam ochoty na zabawę, jestem zmęczona, nie mogę ugotować obiadu, bo w kuchni jest bałagan, jestem załamana, kiedy widzę co dzieje się w twoim pokoju, jest mi smutno, kiedy tak do mnie mówisz, bardzo mi przykro, gdy tak się zachowujesz

5. Zrobię to za ciebie

Dzieci będą napotykały trudności i przeszkody oraz będą stawały przed różnymi dylematami. Trzeba pozwolić dzieciom doświadczać konsekwencji własnego postepowania. Jeśli pojawią się  problemy wymagające aktywnego udziału rodziców, należy je rozwiązać wspólnie. Takie zachowanie uczy pokonywania trudności.

  • Kiedy to tylko możliwe, pozwalaj dzieciom uczyć się na logicznych konsekwencjach swojego postępowania
  • Rozwiązywanie problemów za dzieci wywołuje ich złość i pogłębia zależność
  • Uczenie się na własnych błędach jest niewłaściwe tylko wtedy, kiedy zagraża to bezpieczeństwu dziecka lub naruszone zostają prawa innych
  • Pomagaj w rozwiązywaniu problemów tylko wtedy, kiedy konieczna jest twoja ingerencja

6. My przeciwko nim

Na relacje w każdej rodzinie decydujący wpływ mają dorośli. Dzieci, które wiedzą, że śmiało mogą się zwrócić do rodziców o pomoc w rozwiązaniu problemów, są pewniejsze siebie i czują się bardziej doceniane niż dzieci, których rodzice są niedostępni.

  • Nastawienie „rodzice przeciwko dzieciom” wywołuje urazę i walkę
  • Spotkania rodzinne pomagają przyjąć skuteczniejszy styl wychowania, bardziej nastawiony na współpracę
  • Wskazówki dotyczące prowadzenia spotkań rodzinnych:

-spotkania rodzinne powinny odbywać się regularnie w ustalonym wcześniej czasie,

-należy wspierać otwartą komunikację,-każdy w rodzinie powinien mieć szansę, żeby się wypowiedzieć

-na ogół lepiej jest najpierw pozwolić się wypowiedzieć dzieciom

-ustalenia poczynione w trakcie spotkania rodzinnego obowiązują do następnego wspólnego spotkania

-rodzina powinna dążyć do osiągnięcia porozumienia w danej sprawie, ale ostateczna decyzja należy do rodziców

7. Żelazna dyscyplina

Dyscyplina powinna być wdrożona po to, aby uczyć, zmieniać niepożądane zachowania, a nie udowadniać kto ma rację. Stosowania takiego konstruktywnego podejścia sprzyja zmianie zachowania, ogranicza zbędne konflikty i daje dzieciom ważną lekcję życia.

  • Nie próbuj wprowadzać dyscypliny, kiedy jesteś zły
  • Stosuj dyscyplinę w odpowiednim momencie. wyciągaj odpowiednie konsekwencje
  • Wprowadzaj dyscyplinę, by uczyć
  • Celem stosowania dyscypliny nie jest udowodnienie, kto ma rację, a kto jej nie ma. Takie podejście sprzyja bowiem konfliktom i budzi w dziecku poczucie wstydu
  • Celem dyscypliny jest zmiana zachowania, które stwarza problemy

8. Rób to, co mówię, a nie to, co robię

Rodzice są dla dzieci wzorem. To co robimy, powinno być spójne z tym co mówimy. Nasze podstawowe przekonania i wartości czyli to, co czyni nas takimi, jacy jesteśmy za sprawa naszych działań są wyraźnie komunikowane dzieciom.

  • Ucz dzieci odpowiedniego zachowania dając im dobry przykład
  • To, co rodzice robią, ma na dzieci większy wpływ niż to, co mówią
  • Rodzice mogą wpływać zarówno na pozytywne jak i negatywne zachowanie swoich dzieci
  • Dzieci i nastolatki mogą ulegać wpływom rówieśników i mediów, ale najczęściej przyjmują wartości i postawy przekazywane przez rodziców

9. Ignorowanie potrzeb i trudności dziecka

Każde dziecko jest wyjątkowe, ma swoje zalety, wady, umiejętności, predyspozycje, zainteresowania i słabości. Rola rodzica jest rozpoznanie cech, które należy wspierać oraz tych cech , które należy wyeliminować. Czasami jakieś zachowanie może sygnalizować ukryty problem. Na poważny problem mogą wskazywać trudności dziecka w codziennym funkcjonowaniu, spowodowane danym zachowaniem.

  • Wiele dzieci przejawia dziwne zachowania i nastroje, ale w rzeczywistości są one normalne i mijają
  • U niektórych dzieci występują objawy zaburzeń wymagające interwencji specjalistów
  • Rodzic powinien zaniepokoić się zachowaniem sprawiającym problemy, jeśli utrzymuje się ono przez dłuższy czas, jest bardzo nasilone lub przeszkadza dziecku w codziennym funkcjonowaniu
  • Zaburzenia wymagające pomocy specjalisty to:

a. zespół nadpobudliwości psychoruchowej ADHD

b. zaburzenia procesu uczenia się

c. depresja dziecięca

d. nerwica lękowa

e. agresywność dziecka

f. fobie

10. Hamowanie naturalnej radości życia  i ciekawości świata

Wszystkie dzieci są ciekawe świata, mają naturalną potrzebę rozumienia tego, co je otacza. Uczą się  poprzez aktywne eksplorowanie otoczenia. Poznają otaczający je świat wszystkimi zmysłami. Badania wykazały, że dorośli, którzy wykazują poczucie humoru w życiu codziennym, są zdrowsi. Ich układ immunologiczny jest silniejszy i dlatego rzadziej chorują i szybciej wracają do zdrowia. Pomagając dzieciom nauczyć się śmiać z samych siebie, sprawiamy, że mniej poważnie podchodzą do niepowodzeń życiowych, których nie da się uniknąć.

  • Uczyń z wychowywania najwyższą wartość
  • Aktywnie uczestnicz w życiu dziecka
  • Dawaj dobry przykład zarówno słowem, jak i czynem
  • Ucz się od swoich dzieci, uważnie je obserwuj
  • Baw się ze swoim dzieckiem!

Autor książki Kevin Steede jest psychologiem klinicznym, który specjalizuje się w leczeniu zaburzeń u dzieci i młodzieży.

 

 

Pierwsze dni w przedszkolu

Rozstanie z mamą jest dla dziecka dużym przeżyciem, ale to nie dramat, pod warunkiem, że dziecko będzie na nie przygotowane. Adaptacja dziecka jest procesem, któremu poddawane jest nie tylko dziecko, ale do którego musi się przygotować także dom rodzinny. Dziecko powinno być przygotowywane stopniowo. Ten proces należy rozciągnąć w czasie, aby mogło oswoić się z myślą o tym, że pójdzie do przedszkola. Aby proces adaptacji przebiegał we współpracy z rodzicami dziecka został opracowany „Dekalog mądrego rodzica”.

DEKALOG MĄDREGO RODZICA

NIE SKRACAJ OKRESU DZIECIŃSTWA - przez ograniczanie dziecku czasu na zabawę, spotkania z kolegami,odpoczynek. To sprzyja zdrowiu i uspokaja psychikę. Zajęcia dodatkowe planuj tak, by nie przeciążać ucznia nadmiarem obowiązków.

DOSTRZEŻ I POCHWAL - każdy oryginalny pomysł dziecka  to je zachęci do twórczej pracy. Krytykuj oszczędnie i zasłużenie. Unikaj porównywania do innych dzieci.

STARAJ SIĘ JE UCZYĆ DOBRYCH, BEZKONFLIKTOWYCH RELACJI - z rówieśnikami i osobami dorosłymi, pokazuj mu przykłady takich zachowań, tłumacz, dlaczego tak właśnie należy się zachować.

OKAZUJ MU, ŻE Z OPTYMIZMEM PATRZYSZ NA JEGO PRZYSZŁOŚĆ – zapewnij, że zawsze może na ciebie liczyć. Będzie czuło twoje psychiczne wsparcie i chętniej usłucha ewentualnych rad.

NIE NISZCZ INDYWIDUALNOŚCI TWOJEGO DZIECKA, musisz zrozumieć, że jest ono odrębnym człowiekiem. Nie obarczaj go swoimi nie zrealizowanymi marzeniami. To tylko tobie się wydaje, że wiesz lepiej, czego pragnie twoje dziecko. Zamiast zniechęcać je do realizowania własnych pragnień i planów,doradzaj, jak je urzeczywistnić, i staraj się mu w tym pomóc.

UCZ DZIECKO, ŻE NIE ZAWSZE MUSI BYĆ GÓRĄ w kontaktach z innymi ludźmi. Wytłumacz, że lepiej być skutecznym, niż mieć przewagę.

NIE WYRĘCZAJ GO WE WSZYSTKIM – musi doświadczyć na własnej skórze swoich wyborów i ich konsekwencji, nawet jeśli czasem są dla niego nieprzyjemne.

ZNIECHĘCAJ DO ŚLEPEGO ULEGANIA MODZIE – pokazuj, że prawdziwa atrakcyjność człowieka ma niewiele wspólnego z jego powierzchownością, a znacznie więcej ze sposobem bycia, kreatywnością, pogodą ducha, umiejętnością okazywania pozytywnych uczuć.

NIE GDERAJ.Jeśli będziesz zamęczać dziecko nieustannymi wymówkami, będzie udawać głuchego.

Pamiętaj, że CZAS POŚWIĘCONY DZIECKU oraz autentyczne zainteresowanie jego sprawami są o wiele cenniejsze od drogiej zabawki, ubrania czy najbardziej nawet atrakcyjnego prezentu.

 

Chodzenie do przedszkola traktuj, jako zupełnie normalną rzecz. Rodzice bądźcie konsekwentni, gdyż przerwanie rytmu chodzenia do przedszkola przedłuży tylko proces adaptacji dziecka. Z czasem dziecko zrozumie, że chodzenie do przedszkola jest bardzo przyjemnym „obowiązkiem”.

 

DLACZEGO WARTO POSYŁAĆ DZIECI DO PRZEDSZKOLA ?

• Dziecko nabywa podstawowe umiejętności współżycia i współdziałania w grupie,które stanowią podstawę dalszych działań w szkole i w życiu w środowisku

• wszystkie sytuacje pobytu dziecka w przedszkolu kształtują u dziecka samoobsługę, pokazują wiadomości o otaczającym go środowisku w sposób zabawowy i oddziaływają na rozwój jego osobowości

• dziecko zdobywa doświadczenia w sposób, jaki sprawia mu przyjemność  poprzez zabawę i przyjemne przeżycia

• przedszkole stymuluje rozwój procesów poznawczych, rozwija jego zdolności i umiejętności; w wieku przedszkolnym dziecko z przedszkola jest najbardziej chłonnym odbiorcą

• dzieci uczęszczające do przedszkola lepiej radzą sobie z emocjami i nowymi sytuacjami, szczególnie, gdy dotyczy to przejścia dziecka z przedszkola do szkoły

• dzieci uczęszczające do przedszkola śmielej wyrażają swoje myśli, zadają pytania, nawiązują nowe znajomości


ZDROWIE

W okresie jesienno – zimowym  dzieci zapadają na różnego rodzaju choroby i infekcje, szczególnie te, które pierwszy rok uczęszczają do przedszkola. Aby zmniejszyć ryzyko zachorowań naszych dzieci lub skrócić okres choroby możemy wzmocnić odporność naszego dziecka.
Oto kilka sposobów jak to zrobić.

DBAJ O ODPOWIEDNIĄ DIETĘ DZIECKA. Dieta powinna być zróżnicowana, bogata w warzywa (np. buraczki, soja, por, papryka, brokuły, soczewica, cebula, natka pietruszki, czosnek), owoce i ryby. W diecie nie może także zabraknąć produktów mlecznych (jogurty i kefiry są doskonałym źródłem probiotyków i prebiotyków) oraz rożnych kasz. Dieta nie powinna obfitować w produkty mięsne, smażone.

ODPOWIEDNIO UBIERAJ DZIECKO. Rodzice mają tendencję do przegrzewania swoich pociech. Wychodząc z dzieckiem na spacer należy pamiętać o odpowiednim ubraniu, dostosowanym do pogody. Najlepiej ubierać dziecko na cebulkę – w razie potrzeby można zdjąć jedną warstwę. Jeśli dziecko siedzi w wózku, powinno mieć na sobie jedną warstwę więcej, a jeśli chodzi i biega o jedną warstwę mniej niż osoba dorosła. Podobnie jeśli chodzi o ubieranie dziecka do przedszkola – wygodny ubiór „na cebulkę” gwarantuje, że dziecko biegając i skacząc, bawiąc się z innymi dziećmi nie przegrzeje się. Należy również pamiętać o właściwym ubiorze do wyjścia na dwór, gdyż przedszkolaki powinny wychodzić na spacery przy każdej pogodzie (wyjątek stanowi duży mróz lub silny wiatr). Warto zaopatrzyć  dziecko w kalosze i ubranie przeciwdeszczowe, a zimą w kombinezon, aby mogło do woli bawić się na śniegu. Można również zostawić dzieciom w szatni rajstopy i spodnie do przebranie w razie zmoczenia.

ZAPEWNIJ DZIECKU RUCH NA ŚWIEŻYM POWIETRZU. Dziecko powinno codziennie wychodzić na spacer, także w chłodniejsze dni  oraz gdy jest tzw. brzydka pogoda. Przyzwyczajenie organizmu do różnych temperatur nie spowoduje w późniejszym czasie pojawienia się infekcji przy zmianie, czy lekkim pogorszeniu pogody. Zadbaj o to, aby pobyt na świeżym powietrzu był dla dziecka interesujący – może to być jazda na rowerku, zbieranie liści, gra w piłkę, obserwowanie kaczek itp.

WIETRZ MIESZKANIE, DBAJ O ODPOWIEDNIĄ WILGOTNOŚĆ POWIETRZA. Niezależnie od pogody wietrz regularnie mieszkanie, zwłaszcza przed snem. Zamknięte i niewietrzone pomieszczenia są skupiskiem unoszących się w powietrzu drobnoustrojów. Utrzymuj w mieszkaniu temperaturę ok. 20 C, a w nocy kilka stopni niższą. Unikaj temperatury powyżej 23 C, gdyż może to powodować wysuszenie śluzówki i niszczyć naturalne bariery ochronne dziecka. Nawilżaj powietrze, stosując nawilżacze elektryczne, pojemniki z wodą umieszczone na kaloryferach (woda musi być czysta i regularnie uzupełniana). Wieszając na grzejnikach mokre ręczniki warto pamiętać, ze podnosi to koszty centralnego ogrzewania. Łóżko dziecka nie powinno stać obok grzejnika.

ZADBAJ O SYSTEMATYCZNE ZMIANY KLIMATU DZIECKA. Minimum raz w roku dziecko powinno zmienić otoczenie na co najmniej 2 tygodnie. Warto wyjechać z nim nad morze, w góry lub inny rejon, gdzie może oddychać świeżym powietrzem i do woli przebywać na dworze.

ZADBAJ O ODPOCZYNEK DZIECKA. Jednym z warunków dobrego samopoczucia zarówno fizycznego jak i psychicznego jest odpoczynek. Stres i zmęczenie powodują spadek odporności organizmu. Dlatego powinniśmy oszczędzać dziecku zbyt dużej ilości wrażeń oraz sytuacji nadmiernie stresujących. Niezwykle ważny jest sen, który pozwala na regenerację sił i wzmocnienie całego organizmu. Kilkuletnie dziecko powinno spać 10-12 godzin na dobę oraz wstawać i kłaść się spać o regularnych porach. Również w przedszkolu dziecko powinno mieć możliwość odpoczynku i wyciszenia słuchając muzyki lub bajek.

Jeśli dziecko ma katar, kaszle, jest marudne i osłabione, to warto pozostawić je w domu na parę dni jeśli jest taka możliwość. Wiemy, że jest to trudne, kiedy oboje rodziców pracuje, gdy nie ma w pobliżu babci lub innej osoby, która mogłaby zaopiekować się naszym dzieckiem. Czasami jednak lepiej w początkowym stadium choroby zostać z dzieckiem w domu 3-4 dni, niż później, gdy jest ono bardzo chore o wiele dłużej. Zdarzają się również, że dziecko nie jest jeszcze do końca wyleczone (bierze jeszcze antybiotyk), a rodzice przyprowadzają je do przedszkola i następuje nawrót choroby, gdyż osłabiony organizm dziecka ponownie łapie infekcję. Warto więc poczekać do zakończenia leczenia i dopiero wtedy zaprowadzić je do przedszkola.


ZABAWY BADAWCZE W PRZEDSZKOLU

Dzieci w wieku przedszkolnym cechuje naturalna ciekawość otaczającego je świata. Chcą badać otoczenie, doświadczać nowych wrażeń, poznawać przedmioty i zjawiska. Pomocą w  zaspokojeniu naturalnej ciekawości dziecka są zabawy badawcze. W zabawach badawczych ważny jest nie efekt końcowy, ale samo działanie, które ten efekt wywołało. Zabawy badawcze pozwalają dziecku samodzielnie odkrywać otaczający je świat i rządzące nim mechanizmy, skłaniając je przy tym do przyjęcia czynnej postawy badacza i odkrywcy. Zabawa wg W. Okonia jest: „działaniem swobodnym, wykonywanym dla własnej przyjemności, a opartym na udziale wyobraźni, tworzącej nową rzeczywistość”. Czas trwania zabaw badawczych  uzależniona jest od zjawiska, które jest przedmiotem badań, czy odkryć dziecka. Ważną rolę w podejmowaniu takiej zabawy stanowi inwencja dziecka. Jednakże w zabawie badawczej można wyróżnić stałe jej elementy:

  • Nazwanie problemu
  • Szukanie sposobów jego rozwiązania
  • Zaobserwowanie rezultatu działań.

Tego typu zajęcia stanowią dla dziecka źródło bardzo wielu nowych przeżyć i emocji, jakie wiążą się z samodzielnym odkrywaniem i badaniem właściwości rozmaitych zjawisk ,czy przedmiotów.

Prof. Bożena Muchacka wskazuje również na  kilka rodzajów zabaw badawczych, dzieląc je w zależności od treści poznawczej, jaką w sobie zawierają:

  • Zabawy związane z poznawaniem przez dzieci możliwych rodzajów ruchu przedmiotów materialnych, a także warunków ich poruszania się albo pozostawania w spoczynku, np. nadmuchiwanie baloników i wypuszczanie z nich powietrza, ustawienie wentylatora i rozdmuchiwanie liści, kłębków waty i piórek, zakończone rozmowami na temat wiatru i jego psot itp.
  • Zabawy wiążące się z odkrywaniem zmian stanu skupienia rozmaitych przedmiotów, zachodzących pod wpływem ciśnienia i ciepła (termodynamika), np. zanurzanie w ciepłej wodzie różnych przedmiotów (z drewna, metalu, plastiku), odkrywanie, które tworzywo najlepiej przewodzi ciepło.
  • Zabawy polegające na badaniu zjawisk związanych z obszarem optyki i akustyki, np. puszczanie „zajączków” za pomocą lusterek; wykonanie doświadczenia ze zrobionymi przez dzieci dwukolorowymi (połączenia: żółty z czerwonym, czerwony z niebieskim, niebieski z żółtym) krążkami, które osadzamy na kredkach ołówkowych i wprawiamy w ruch wirowy – obserwowanie, jak dwa kolory zlewają się w jeden w wyniku szybkiego kręcenia: czerwony + żółty = pomarańczowy, czerwony + niebieski = fioletowy, żółty + niebieski = zielony.• Zabawy związane ze zjawiskami elektromagnetycznymi ,np. próby przyciągania za pomocą magnesów przedmiotów z różnych tworzyw – dzieci muszą same odkryć, że magnes przyciąga tylko metal.
  • Zabawy polegające na badaniu właściwości ciał stałych oraz cieczy, np. zamrażanie wody (można zabarwić ją na różne kolory), sprawdzanie, co stanie się, gdy kostkę lodu zostawimy na talerzyku w temperaturze pokojowej.

Zabawy badawcze można prowadzić w każdej grupie wiekowej, dostosowując poziom trudności do rozwoju umysłowego i fizycznego dzieci. Pobudzają dziecko do konkretnego działania, które rozwija i wzbogaca jego doświadczenia i umiejętności. Zachęcają do odkrywania świata i zjawisk w nim zachodzących. Pozwalają na wszechstronny rozwój, obniżają ich lęk przed nowymi wyzwaniami, pozwalają na doświadczanie nowych wrażeń i poznawanie właściwości rozmaitych przedmiotów, zjawisk.
Wyzwalają w dziecku naturalną pasję odkrywania świata poprzez ciekawe eksperymenty fizyczne, jak i chemiczne. Twórcze działanie podejmowane przez dziecko w zabawie badawczej pozwala mu lepiej zrozumieć otaczającą rzeczywistość w myśl zasady Konfucjusza: „Powiedz mi, a zapomnę. Pokaż mi, a zapamiętam. Pozwól mi zrobić, a zrozumiem.”

Bibliografia:
Muchacka B. – Zabawy badawcze dzieci w przedszkolu
Muchacka B. -Zabawy badawcze w edukacji przedszkolnej
Okoń W. – Zabawa, a rzeczywistość